کاهش فک های دریای خزر

به گزارش خبرگزاری سیدواسیما خانم فرشچی پژوهشگر فوق دکتری مدیریت سواحل در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار ما در خصوص اثرات آلودگی دریای خزر بر انقراض گونه های زیستی این دریا گفت: این کاهش جمعیت به دلایل زیادی از جمله تلفات است. زیستگاه این گونه به دلیل آلودگی دریایی یا آلودگی به برخی ویروس های کشنده است.

فرشچی بیان کرد: با وجود کاهش قابل توجه این گونه آبزی، کشورهایی مانند روسیه و قزاقستان همچنان دارای سهمیه صید هستند، هرچند در توافقنامه تهران که با هدف حفاظت از دریاچه خزر تدوین شده، بخشنامه ای تحت عنوان حفاظت از حوزه دریای خزر در نظر گرفته شده است. . تنوع زیستی گونه های آبزی در دریاچه خزر، اما کشورهای عضو این کنفرانس عملاً در مقابله با این چالش زیست محیطی ناکام مانده اند.
وی همچنین با اشاره به سایر عوامل تهدید کننده تنوع زیستی در دریای خزر، اظهار کرد: ورود گونه های مهاجم غیربومی اثرات مخرب شدیدی به همراه داشته است. گونه شانه از گونه های مهاجم غیر بومی است که وارد دریای خزر شده است. علاوه بر عوامل مذکور، با توجه به بسته شدن دریاچه خزر، هرگونه توسعه ناپایدار در کشورهای حاشیه دریای خزر بر سایر کشورها نیز تأثیر خواهد داشت.

فرشچی با انتقاد از کنترل بی رویه سواحل دریای خزر گفت: طرح جامع مدیریت سواحل در کشور ما اجرا نشده است اما هنوز اجرایی نشده است. هر یک از کشورهای واقع در سواحل دریای خزر در مناطق مختلف این دریاچه را آلوده می کنند، ایران بیشتر به زباله های مایع کشاورزی و سایر کشورها بیشتر به آلودگی نفتی.
به گفته وی: آلودگی شمال دریای خزر بیشتر مربوط به ساخت و ساز، صنایع و آلودگی نفتی است، در حالی که در قسمت ترکمنستان آلودگی نفتی و فاضلاب کشاورزی است و به نظر می رسد ایالت ترکمنستان کمترین میزان را داشته است. کمک به آلودگی دریای خزر.

این کارشناس ساحلی همچنین به تلاش ایران برای نجات دریای خزر با تصویب موافقتنامه تهران اشاره کرد و افزود: در مرداد ماه سال 1385 متن توافقنامه تهران در خصوص همکاری های زیست محیطی دریاچه خزر تصویب و لازم الاجرا شد. برنامه همکاری های زیست محیطی دریای خزر در سه مرحله به خوبی پیش رفته است، برنامه ریزی های زیادی انجام شده و همکاری های بسیار خوبی برای جلوگیری از آلودگی این دریاچه صورت گرفته است.
وی گفت: قرار بود پس از تکمیل گام سوم برنامه همکاری های زیست محیطی دریای خزر، دبیر خانه همایش های تهران در آذربایجان مستقر شود، اما به دلیل عدم موافقت ایران و آذربایجان برای ایجاد دبیرخانه دائمی در یکی از این کشورها، قرار بود دبیرخانه همایش تهران در آذربایجان مستقر شود. این منشی منصوب شد تا این خانه طبق حروف هر چهار سال یکبار در کشورهای حاشیه دریای خزر به کار خود ادامه دهد. اما به دلیل مخالفت آذربایجان به عنوان اولین کشور میزبان دبیرخانه توافق تهران، این دبیرخانه عملا تعطیل شد. به این ترتیب تلاش های چندین ساله که از سال 1998 برای حفاظت از محیط زیست دریای خزر آغاز شد و تا سال 2012 ادامه یافت، بی نتیجه ماند، به طوری که در حال حاضر همکاری های زیست محیطی بین کشورهای واقع در سواحل دریای خزر تبدیل شده است. بی اثر
متوقف کردن

فراشجی گفت: در صورت اجرایی شدن توافق تهران، طبیعی است که با همکاری کشورهای حاشیه دریای خزر و اجرای برنامه های مشترک، آلودگی دریای خزر کنترل می شود. مایه تاسف است که کشورهای عضو توافق تهران نتوانسته اند چالش های زیست محیطی دریای خزر را به نحو قابل قبولی حل کنند.